У Кобрыне праграма «Год добраўпарадкавання» выклікае іронічныя каментары, бо дзеці вымушаны гуляць сярод ржавых качэлек і зараснікаў у пясочніцах замест сучасных пляцовак. Гарадскія ўлады засяроджаны на добраўпарадкаванні цэнтра, аднак у дварах назіраюцца сметніцы і небяспечныя канструкцыі. У Брэсце сітуацыя адрозніваецца, але таксама мае свае праблемы: гоншчыкі ператвараюць вуліцы ў трасу, а жыхары застаюцца безабароннымі, зачыняючы вокны. Мясцовыя ўлады рэагуюць на праблемы толькі пасля трагічных падзей, калі меры ўжо не могуць прадухіліць наступствы. Абедзьве гісторыі падкрэсліваюць, што рэальныя праблемы становяцца прыкметнымі толькі ў крытычных сітуацыях.