Падтрымаць канал: https://www.paypal.com/paypalme/maxscur Як яго прэ, куды ён прэ? Там прачынацца лепей ня трэ. Выслухай раз, хай і ня факт – проста сюжэт, вярзу проста так. Лёгка сказаць, лёгка зрабіць, толькі ня ўсім, ну — табе, можа быць. Зычу знайсьці, хай будзе ў кайф, раз паспытай, але не ўжывай. Ён дасьць у доўг, скажа «рэлакс», сам жа чакае выкрыку «фас». На-на-на-на, на-на-на-на, Я маю ўсё, я маю ўсё. Зноўку страла, вулічны рух. «Мусіш зрабіць мне колькі паслуг. Я не махляр, веры мне дай, потым пайду, трапіш у рай». Я ягоны пан, я ягоны раб, я магу ўкусіць, толькі сьціск аслаб. Дзе ж ты была, што ж не прыйшла? Як ты тады ведаць магла? (Я адзін Пайду адзін Мы адны ну што ж, ідзі) Скончыўся трып, зноўку дамоў, на тэлефон, безьліч размоў. Шчыры душой, шчыры пагляд, гэта ня грэх, толькі што яд. Нявінны ўзрост, на вуліцы сам, не, я ня здольны, рады ня дам. Проста з нуды некалькі нот, некалькі струн, просты акорд. Гэты раз і ўсё, больш ніколі не! Я прыду й праверу, глядзі ў мяне! Ўпрочкі час сышоў незваротны, час спыніць нараканьні што кубік-рубік ня склаўся для нас Брацтва стала ўсьцяж забывацца бы на дне акіяну патанула а мы на- вечна самі то прабач што з маўчаньня раптам стаў аглушальны нам невыносны й балючы брыдкі вой (Пераклад М. Шчур)