Кузьма Чорны — беларускі празаік, драматург і публіцыст, які нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Ён скончыў Цімкавіцкае народнае вучылішча і намагався навучацца ў Нясвіжскай настаўніцкай семінарыі, але не змог яе скончыць з-за закрыцця семінарыі польскімі ўладамі. Першыя яго публікацыі з'явіліся ў 1920 годзе, а ў 1925 годзе выйшлі першыя кнігі. Чорны быў актыўным членам літаратурных аб'яднанняў і працаваў у газеце «Беларуская вёска». У 1938 годзе яго арыштавалі, і ён правёў 8 месяцаў у турме, дзе падвяргаўся катаванням. Падчас Другой сусветнай вайны ён знаходзіўся ў эвакуацыі, працаваў над некалькімі раманаў і публікаваў зборнікі фельетонаў і апавяданняў. Пасля вяртання ў Мінск у 1944 годзе ён працягваў сваю літаратурную дзейнасць, але памёр ад інсульту ў тым жа годзе.