Калiна ў чырванi, калiна росная
Краi лясicтыя, краi азёрныя
А вось у стэпi ў нас калiна розная
I па лагах расце калiна чоная
Калiна чорная на снежнай замецi
Нiбы слядамi куль зямля пазначана
I горыч памяцi далёкай памяцi
Яшчэ не страчана, навек не страчана
Байцы хадзiлi тут у рукапашную
Асколкi вострыя iржой пакрылiся
Ды пямяць поўнiцца сябрамi паўшымi
I cны трывожныя нам не адснiлiся
I сэрцу бачацца баi з навалаю
I ночы цёмныя i ночы зорныя
Калiна ў чырванi, крывёю алаю
I горкай памяццю калiна чорная
Калiна ў чырванi, калiна росная
Краi лясicтыя, краi азёрныя
А вось у стэпi ў нас калiна розная
I па лагах расце калiна чоная
Калiна ў чырванi, драздамi склёвана
Калiна чорная расце, гайдаецца
А памяць горкая, туга суровая
Не забываецца, не забываецца
А памяць горкая, туга суровая
Не забываецца, не забываецца...
---
песня "Дзве Калiны"
спявае Ганна Радзько
музыка Алега Чыркуна
словы Анатоля Жыгуліна ў перакладзе Іосіфа Скурко
---
песня "Две калины"
поёт Анна Редько
музыка Олега Чиркуна
слова Анатолия Жигулина в переводе Иосифа Скурко
---
оригинальное стихотворение на русском языке:
На русском Севере —
Калина красная,
Края лесистые,
Края озерные.
А вот у нас в степи
Калина — разная,
И по логам растет
Калина черная.
Калина черная
На снежной замети —
Как будто пулями
Все изрешечено.
Как будто горечью
Далекой памяти
Земля отмечена,
Навек отмечена.
Окопы старые
Закрыты пашнями.
Осколки острые
Давно поржавели.
Но память полнится
Друзьями павшими,
И сны тревожные
Нас не оставили.
И сердцу видится
Доныне страшная
Войной пробитая
Дорога торная.
И кровью алою —
Калина красная.
И горькой памятью —
Калина черная.
Калина красная
Дроздами склевана.
Калина черная
Растет — качается.
И память горькая,
Печаль суровая
Все не кончается,
Все не кончается…