Стукае бэзам у вокны вясна Стукае сэрца ўсю ноч да вiдна З даўнiх дарог зноў юнацтва прыйшло на парог Насцеж яму адкрываю душу: Ты заходзь, ты не стой. Я прашу! То дажджы, то замецi У цiшы начной Ты прыходзiш з памяцi, гаварыш са мной Усё скажы, пра што не сказана, праз гады Над старымi вязамi месяц малады Дзень нанова загараецца Толькi не сцiраюцца твае сляды Стукае восень дажджом у акно З дрэваў лiства адляцела даўно Моўчкi гляджу як бягуць чаравiчкi дажджу Чуецца мне: гэта крокi твае, А туман за акном растае То дажджы, то замецi ў цiшы начной Ты прыходзiш з памяцi, гаварыш са мной Усё скажы, пра што не сказана, праз гады Над старымi вязамi месяц малады Дзень нанова загараецца Толькi не сцiраюцца твае сляды Дзень нанова загараецца Толькi не сцiраюцца твае сляды... --- музыка: Яўген Глебаў словы: Пятрусь Макаль Запіс эфіру Беларускага радыё (прысутнiчаюць памехi). --- верш Пятрусь Макаля, "Лiрычны ўспамiн": Стукае бэзам У вокны вясна, Стукае сэрца Ўсю ноч давідна. З даўніх дарог Зноў юнацтва прыйшло на парог. Насцеж яму адкрываю душу: Ты не стой, ты заходзь — я прашу. То дажджы, то замеці У цішы начной. Ты прыходзіш з памяці Гаварыць са мной. Усё скажы, пра што не сказана, Праз гады. Над старымі вязамі Месяц малады. Дзень нанова загараецца, Але не сціраюцца Твае сляды. Стукае восень Дажджом у акно. З дрэваў ліства Адляцела даўно. Моўчкі гляджу, Як бягуць чаравічкі дажджу. Чуецца мне — гэта крокі твае... А туман за акном растае. #наталиягайда