Цёплы летнi вечар, гадзiн каля шасцi Няма куды падацца, няма куды пайсцi Дома не сядзiцца, жарты-гоман у двары I так добра граюць на гiтары пацаны Выйшла я на вулiцу, хлопец падыйшоў Ён мяне шукаў i ён мяне знайшоў "Пагуляць не супраць?", я сказала: "За." I спытала: "Хто ты?", а ён мне адказаў: Прыпеў: Лёва-Лёва з Магiлёва, любы мой, каханы Лёва-Лёва з Магiлёва, мой хлапец Лёва-Лёва з Магiлёва, любы мой, каханы Лёва-Лёва з Магiлёва, дэнс! Мне так падабалiся Лёвачкiны вочы Мы пацалавалiся ў абдымках ночы Зоркi нам мiгцелi, мы не заўважалi I па Маладзечне да вiдна гулялi Была ранiцою цяжка развiтацца Толькi мне вучыцца, а ў хлопца праца Трэба мне дадому, шкрэбаць курсавую Ён сказаў: "Да вечара!", i дадаў: "Цалую!" Ах! --- Фрагмент тэлегульнi "На Крылах Кажана" (ТБК, 1994). Выкарыстаны матэрыял з канала "Старое Белорусское Телевидение и Радио"